خنیاگر شب های من

ای سرا پرده تو بستر خاموش تنم

در نهان خانه ی تو وصله به آغوش منم

اگر از شب تو بپرسی که چرا بیدارست

خوب گوید :"که هم آغوش من بیمارست"

درسفر کردن تو مست وخرابم امشب
تو بیا ساقی شب چون می نابم امشب

کاش خنیاگر شبهای من امشب نرود

صبح اگر رفتن او هست خدایا ندمد

اکرم احمدی