شبانگاه

بهر دیدار تو

جاده شب را پیمودم

زیر رقص باران

با قدم های شعر

سپیده دم رسیدم

به دهکده روز

اتراق کردم

در مهمان خانه چشمانت

خیس باران اشک بودم و

 محروم از چتر نگاهت

آرزو کردم

صبح تابش مهرت را 

کاش می دانستی

بی تو ،من

محتاج تکه ای نور می گردم

آری من با همان شعاع نور

برایت شبانه خواهم نوشت 

اکرم احمدی